Afgelopen week was ik ontzettend verkouden geworden. Ik had een afspraak met een winkel om mijn producten te laten zien. Met neusspray en zakdoeken gewapend ging ik naar de afspraak. Ik liet ze van alles zien. Maar zoals ieder mens dat doet gebruik je heel veel je handen als je wat presenteert. Wat normaal een handeling is zonder na te denken was nu een uitdaging. Ik nieste en proeste er op los en had het helemaal niet onder controle. Ik wilde niet in mijn hand niesen..tja gewoon voor het geval dat het mis ging. Dus nieste er op los in de kleine ruimte...wat ook niet heel sociaal is. Dilemma! Dus heb ik een tussen-in-techniek gebruikt met mijn hand op afstand. Maar goed, deze uitdaging heb ik achter mij laten en ging de volgende dag fietsend naar een andere afspraak. Ik klonk toen al als een buitenaards wezen en was volledig vacuüm gesnoten. Gesprekken met onbekenden verliepen wat apart met tegelijkertijd een medelijdende blik in hun ogen, want iedereen weet hoe het voelt. Naarmate de dag vorderde leefde ik steeds meer in mijn eigen wereld, mijn oren hoorde alleen nog enkel mijn eigen stem die toeterend door mijn hoofd galmde. Meerdere pakjes zakdoeken verder kon ik eindelijk naar huis. Een half uurtje fietsen en ik kon neerploffen op de bank en even mijn eigen bestaan negeren. Buiten gekomen viel de eerste druppel al op mijn hoofd en motiveerde mij om snel in actie te komen. Ik sprong op de fiets en probeerde met turbo speed naar huis te racen. Elke minuut werden de druppels groter tot ik uiteindelijk kon zeggen dat het met bakken uit de hemel viel...op mij. Verschillende fases volgen elkaar dan in een snel tempo op. Eerst kleurt je broek op je bovenbenen iets donkerder, dan ga je je afvragen waarom je net deze dag je bril opzette. Vervolgens fiets je blind en op goed gevoel naast auto's die niet begrijpen dat opspattende plassen water ook nat aanvoelen als je ondergeregend bent. En dan als eindfase voel je het water stromen op plekken die normaal alleen nat worden als je onder de douche staat. Deze hele situatie liet ik letterlijk maar over mij heen komen terwijl ik de humor van deze waanzin begon in te zien. Thuis aangekomen keek ik in de spiegel, erg smakelijk en feestelijk was het aanblik niet. Ik had mijn verkoudheid maar zijn 'ding' laten doen aangezien zakdoeken volsnuiten in de regen niet werkt, mijn make-up had iets weg van Marilyn Manson en mijn kapsel wat duidelijk; wet look. Bij elke stap klotste het water in mijn schoenen om zo nu en dan vacuüm te trekken en scheetjes te laten. Deze hele ervaring werd afgesloten met een griep als van ouds. Maar daar zal ik niet verder op in gaan...je snapt nu wel wat ik bedoel met een verhaal navertellen incl. zelfspot. Dus conclusie; een beetje drama geeft een beetje geluk als je het naverteld :).
Xx Devereaux
Geen opmerkingen:
Een reactie posten